Δεν ψάχνουμε ανθρώπους εκτός πραγματικότητος. Δεν θέλουμε υποδουλωμένες συνειδήσεις. Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι τεχνικές απω-ανατολίτικες μπορούν να μας κάνουν να βλέπουμε τα πράγματα καλύτερα. Αδιαφορούμε για όλα αυτά. Γιατί έχουμε σήμερα μπροστά μας Εκείνον που δίνει στον καθένα τη δυνατότητα να αναμορφώσει τα πάντα. Όχι στο μυαλό του, όχι «εξορκίζοντας το κακό», όχι εθελοτυφλώντας. Αλλά οντολογικά και αιώνια!
Είδαμε χτες έναν «ασήμαντο» άνθρωπο επί της γης, που ήταν ένας «εξευτελισμένος Θεός» (μ.Ι.Α.) αλλά υπέμεινε τα πάντα ελεύθερα, δοξολογικά και ευχαριστιακά. Ακόμη κι αυτόν τον εξευτελισμό Του: «Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ' ὡς σύ.» Αναφέρεται στον Πατέρα Του και Θεό μας, υπέμεινε για την αγάπη, δεν γόγγυσε, δεν λιποτάκτησε ακόμη κι όταν ήταν ολοφάνερο από τον ιδρώτα Του που έπεφτε στη γη όπως πέφτουν οι θρόμβοι του αίματος, ότι αγωνιούσε σφοδρά και λιποψύχησε.
Και σήμερα Τον βλέπουμε Αναστημένο, θριαμβευτή επί του θανάτου, δοξαζόμενο στους αιώνες. Γενόμενο για εμάς τύπο, δείχνοντάς μας το δρόμο της ολοκληρωτικής αφοσίωσης στο θέλημα του Θεού και της πλήρους ελευθερίας. Γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος επειδή είναι ελεύθερος και ανέστη εκ των νεκρών γιατί είναι ελεύθερος, αφού τίποτα δεν μπορούσε να δεσμεύσει τον αρχηγό και δημιουργό της ζωής.
Και αν το παράδειγμα του Χριστού σας φαίνεται υπερβολικό, ας δούμε και το παράδειγμα των μαθητών Του, εκείνων που προηγήθηκαν από Εκείνον κι εκείνων που Τον ακολούθησαν σε αυτή τη γη. (Και μην απορήσετε πως γίνεται να είχε μαθητές πριν έρθει ο Χριστός στη γη! Αφού ο Χριστός είναι ο δημιουργός της κτίσης και πάντοτε είχε και έχει ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν μαζί Του όπως κάνουν δύο καλοί φίλοι!)
Το παράδειγμα του Αζαρία, ενός εκ των τριών παίδων των εν τη καμίνω μας είναι πολύ πιο οικείο! Δείτε τι λέει για το έθνος του: «Δέσποτα Κύριε, το έθνος μας έγινε μικρότερο από όλα τα άλλα έθνη, και είμαστε ως έθνος ταπεινωμένοι σε ολόκληρη τη γη σήμερα, γιατί πέσαμε σε πολλές αμαρτίες, και δεν υπάρχει στον καιρό μας κανένας ηγέτης για να τον ακολουθήσουμε...». Δεν μοιάζουν τα λόγια της προσευχής του Αζαρία με την απόγνωση του σύγχρονου, καθημερινού Έλληνα; Η σκέψη αυτή βρίσκεται σήμερα στο μυαλό σχεδόν όλων μας. Αλλά ο Αζαρίας, όταν ρίχθηκε στο καμίνι που ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ του ετοίμασε, μαζί με τους άλλους δύο παίδες, δοξολόγησε το Θεό! Και είχε εμπιστοσύνη σε Εκείνον και στο θέλημά Του. Και στο τέλος ο Θεός τους έβγαλε και τους τρεις σε αναψυχή, αφού οι τεράστιες φλόγες δεν μπόρεσαν να τους αγγίξουν, ούτε καν να τους ενοχλήσουν.
Να τι μας λείπει: Το σθένος και η πίστη να δοξολογήσουμε και για τη λύπη! Γιατί στην ουσία δεν πιστεύουμε ότι ο Θεός μπορεί να μας βγάλει σε αναψυχή. Γιατί ακόμη περιμένουμε από κάποιους ανθρώπους να γίνουν οι σωτήρες μας, χρησιμοποιώντας τις πολιτικές και οικονομικές θεωρίες τους. Ενώ ο Σωτήρας μας είναι άλλος! Εκείνος που μεταβάλει οντολογικά όλη τη ζωή μας· που ενώ ζούμε στον κόσμο, ενώ δρούμε και προσπαθούμε να τον βελτιώσουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε (με τις θεωρίες, τις εμπειρίες, τις πολιτικές μας κ.τ.λ.), ενώ αγωνιούμε και υποφέρουμε για τη ζωή μας και για τα παιδιά μας, για τη δουλειά που δεν βρίσκουμε, για τις θλίψεις που περνάμε, Εκείνος μας δίνει τη δυνατότητα όλα αυτά να τα μετατρέψουμε σε ευχαριστία. Και ενώ ζούμε στεναχωρούμενοι στον κόσμο, μπορούμε να έχουμε πνεύμα ελεύθερο, που ξανοίγεται από τη γη ως το θρόνο του Θεού. Και τελικά τα πάντα στη ζωή μας είναι Χριστός!
Ναι! Θα διαμαρτυρηθούμε σε εκείνους που μας ραπίζουν ενώ ομιλούμε ορθώς. Θα ψάξουμε να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε τη ζωή μας και τη χώρα μας. Θα προσπαθήσουμε ως κοινωνία να δημιουργήσουμε ένα υγιέστερο πολιτικό σύστημα. Θα δουλέψουμε περισσότερο από όσο αντέχουν οι δυνάμεις μας, ίσως. Θα αναζητήσουμε τρόπους να ελαφρύνουμε τον πόνο του γείτονά μας. Πάντα όμως θα έχουμε το βλέμμα μας ευχαριστιακά και δοξολογικά στον Αναστημένο Σωτήρα· που όπως εκείνο το ξημέρωμα, στη σιγαλιά της αυγής, χωρίς κανείς να τον αντιληφθεί ΑΝΕΣΤΗ διαλύοντας τα δεσμά του θανάτου, έτσι μπορεί και να διαλύσει τις δυσκολίες μας και να μας φέρει σε αναψυχή! Με ησυχία, με ευγένεια, με αγάπη. Όπως Εκείνος ξέρει...