Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Πορεύσου όπου αντέχεις (αλλιώς: Χριστούγεννα 2010)

Σήμερα γεννιέται «παιδίον νέον». Παιδί διαφορετικό, όχι σαν αυτά που έχουμε συνηθίσει. Και γεννιέται γιατί έχει έναν και μοναδικό σκοπό και έναν στόχο: Να κατακλύσει με την αγάπη του όλη την κτίση, για να γίνει κι εκείνη νέα. Και φυσικά, μέσα στην κτίση, ο πραγματικός του στόχος είναι ο άνθρωπος· εμείς, εσύ. Και θα καταβάλει για την επίτευξη αυτού του στόχου κάθε προσπάθεια, με όποιο κόστος κι αν έχει αυτή, ακόμη και την ίδια του τη Ζωή.

Ακούγεται περίεργο να αναφερόμαστε στο Χριστό που σήμερα γεννιέται με όρους μίας σύγχρονης, στοχοκεντρικής, μαξιμαλιστικής προοπτικής. Αλλά έχουμε μάθει τα πάντα πλέον να τα εντάσσουμε μέσα σε σχέδια, να αναζητούμε τους κρυφούς στόχους. Γαλουχημένοι, πλέον, στο περιβάλλον της (επιλεκτικής) υπερπληροφόρησης, είμαστε ικανοί να βλέπουμε, ή μάλλον να αποκαλύπτουμε, τα μυστικά που όλοι προσπαθούν να μας αποκρύψουν. Όλα τα σχέδια και τους στόχους εκείνων που προσπαθούν να μας πάρουν «κάτι». Τα χρήματά μας, την πίστη μας, την πατρίδα μας, την ταυτότητά μας... Και βάζουμε εμείς τον αντίθετο από εκείνους στόχο: Να τους ανατρέψουμε. Και η μάχη των στόχων μπορεί πλέον να ξεκινήσει. «Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν».

Και έτσι πορεύεται αμείλικτα ο χρόνος και μας βρίσκει να αναμασούμε τις σάρκες μας και να φοβόμαστε τη σκιά μας. Αδελφός εναντίον αδελφού, συμφέρον εναντίον συμφέροντος, στόχος εναντίον στόχου. Και κάπου εκεί, πίσω από το προσωπείο της «γνώσης» και του αγώνα, κρυμμένη και αμίλητη η ψυχή του καθενός μας. Πλημυρισμένη από το φόβο, γεμάτη από την οργή για την καταπάτηση των δικαιωμάτων, ξαναμμένη από την κάψα της αντιδικίας και της αντεκδίκησης. Για δες; Είναι ο Χριστός μέσα της; Το πιο πιθανό είναι πως θα πεις: Μπα! Δεν χωράει! Είναι τόσα πολλά αυτά που καταλαμβάνουν τον χώρο της...

Αγαπητοί φίλοι, που κάνετε τον κόπο να διαβάσετε αυτό το κείμενο: Μην βιαστείτε να αναφωνήσετε «αίσχος! ετούτο το κείμενο μας καλεί να παραχωρήσουμε ”γη και ύδωρ” στους εχθρούς της πατρίδας/του λαού/των εργαζομένων/των ορθοδόξων». Όχι, βέβαια. Το κείμενο αυτό έχει σκοπό να πει τούτο: «Πορεύσου όπου αντέχεις!». Διάλεξε ΕΣΥ τι είναι αυτό με το οποίο θέλεις να ασχολείται η ψυχή σου και τι είναι αυτό που της δίνει τη γαλήνη και την κάνει να ζει στο φυσικό της περιβάλλον: την κοινωνία με τις άλλες ψυχές, τους άλλους ανθρώπους, και την κοινωνία με τον Θεό. Διάλεξε ΕΣΥ και όχι αυτοί που σε προσεγγίζουν από κάθε λογής μέσο επικοινωνίας, από τη γειτονιά σου και από οπουδήποτε αλλού.

Πορεύσου όπου αντέχεις! Αντέχει η ψυχή σου την (εκάστοτε) μάχη; Δώσε την με όλη σου την καρδιά. Αλλά δώσε την όπως την έδωσε και το «νέον παιδίον»: Με αγάπη για τον αδερφό σου και με σεβασμό προς όλους. Και μη ξεχάσεις τον βασικό σου στόχο: Ο βασικός στόχος της ζωής σου δεν είναι τίποτα από αυτά που θα μείνουν σε αυτό τον κόσμο. Βασικός στόχος της ζωής σου είναι η γιγάντωση της ψυχής σου, που πραγματοποιείται βάζοντας μέσα της κι άλλους ανθρώπους, και όσο το δυνατόν περισσότερους, και βάζοντας γύρω από όλους τον Χριστό. Αυτή είναι η υγιής ψυχή. Αγωνίσου όσο μπορείς. Φτάσε όπου αντέχεις. Αλλά μην χάσεις, χάριν των άλλων στόχων σου, τον μέγιστο στόχο. Την ψυχή σου.

Οι ημέρες είναι δύσκολες – και να μην το βλέπαμε, το έχουμε ακούσει πλέον χιλιάδες φορές. Μπορούμε όμως να εμπνεόμαστε από το «νέον παιδίον», από τον νέο τρόπο Του, που αν και πέρασαν δύο χιλιετίες ο τρόπος του δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να γίνει ο συνήθης. Κι έτσι παραμένει πάντα ο νέος. Δες με πιο τρόπο το «νέον παιδίον» επετέλεσε το μεγαλύτερο, το ανθρωπίνως αδύνατον, το προαιώνιο σχέδιο· την Θεία Οικονομία: Με Αγάπη και με ειρήνη, χωρίς θόρυβο και τυμπανοκρουσίες. Ταπεινά, ξεκινώντας από το σπήλαιο της Βηθλεέμ και καταλήγοντας στο Σταυρό και την Ανάσταση, δηλαδή τη θυσία. Βάλε το στην καρδιά σου και διδάξου. Και έπειτα πορεύσου στη ζωή σου.

Αντιστάσου σε εκείνα που σε κάνουν να ζεις με τρόπους που δεν θέλει η ψυχή σου. Αντιστάσου ακόμη και στο κείμενο αυτό, αν δεν προτείνει αυτό που πραγματικά θέλει η ψυχή σου. Τη ζωή σου και την ψυχή σου δεν μπορεί κανείς να σου την πάρει, ούτε από το πορτοφόλι σου, ούτε από την ταυτότητά σου, ούτε από την πατρίδα σου, ούτε από την κάρτα σου. Ζήσε τη ζωή σου όσο καλύτερα μπορείς και όσο καλύτερα η ψυχή σου θέλει και αντέχει!

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην Πνευματική Πολιτεία, 25/12/2010)

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
 
Copyright © Κατ' ἄμφω
Blogger Theme by BloggerThemes Design by Diovo.com