Είναι λεβεντιά να δέχεσαι το αντίθετο

Μου συνέβη το ακόλουθο, στον προαστιακό που χρησιμοποιώ καθημερινά. Είχα ένα διάλογο με μία κυρία, για την ανέγερση νέου ιερού ναού στην περιοχή. Η κυρία διαμαρτυρήθηκε:

-Τι τις θέλουμε τις Εκκλησίες, γιατί δεν κάνουμε πλατείες να παίζουν τα παιδιά;
-Μα είναι σε πλατεία και μάλιστα έχει και παιδική χαρά. (απάντησα)
-Και γιατί να κάνουμε και Εκκλησία, έχουμε τόσες στην περιοχή.
-Αφού αυξάνει ο κόσμος της περιοχής, αυξάνουν και οι Εκκλησίες. Ο κόσμος ζητάει τις Εκκλησίες.
-Ναι σιγά, δεν χρειάζεται.
-Επειδή διαφωνείτε εσείς με την Εκκλησία, πρέπει να απαγορεύσουμε στον κόσμο να χτίζει Εκκλησίες και να πηγαίνει σε αυτές; Είναι "δημοκρατικό" αυτό;

Για να εισπράξω ένα αμήχανο "χεχε, ναι!", αφού οι "δημοκρατικές ευαισθησίες" ήταν προφανείς στην κυρία αυτή.

Δεν μπορώ να καταλάβω προς τι η μισαλλοδοξία... Και γιατί να πρέπει η δική μου, εκάστοτε, άποψη να είναι και άποψη όλου του κόσμου... Θέλεις να χτίσεις εκκλησία; Χτίσε. Θέλεις να χτίσεις τζαμί; Χτίσε. Θέλεις να χτίσεις "σπίτι του λαού"; Χτίσε. Θέλεις να κάνεις ο,τιδήποτε για το οποίο εγώ προσωπικά διαφωνώ; Κάν' το. Αρκεί όλοι να διατηρούμε τη συνταγματική νομιμότητα και τις αρχές της συντεταγμένης κοινωνίας. Πράγμα που από ό,τι φαίνεται, κάποιοι δεν επιθυμούν.