Η ηδονή της οδύνης

«Η ηδονή της οδύνης. Η αφόρητη ευχαρίστηση να ξύνεις διαρκώς την πληγή σου, εμποδίζοντας την επούλωσή της. Η παραίτηση από την χαρά να προσφέρεις αγάπη και με πικρή ευχαρίστηση να διαπιστώνεις ότι η γνήσια αγάπη δεν υφίσταται. Να μην πιστεύεις ότι υπάρχει γνήσια αγάπη και να το επιβεβαιώνεις στα πλαίσια μίας αυτοεκπληρούμενης προφητείας.»

(από το βιβλίο του Δημήτρη Καραγιάννη που έχω ξαναπεί)