Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Το πρόσωπο του Επισκόπου στη λατρευτική σύναξη

Δεν νοείται Θεία Λειτουργία αλλά και οποιαδήποτε λατρευτική σύναξη, η οποία δεν τελείται στο όνομα του οικείου Επισκόπου. Ο Επίσκοπος βρίσκεται πάντοτε «εις τύπον και τόπον Χριστού» και η Θεία Λειτουργία τελείται πάνω στο αντιμήνσιο που φέρει την υπογραφή του. Μνημονεύεται «εν πρώτοις» από τον λειτουργό («εν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών…») και είναι η ένδειξη αλλά και η απόδειξη της ενότητας των πιστών. Σε αυτόν θα καταλήξουν όλες οι τυχόν διαφωνίες. Αυτός θα ποιμάνει ορθοτομώντας τον λόγον της αληθείας του Χριστού. Εκείνον θα χτυπήσει όποιος θέλει να δημιουργήσει παρα-Εκκλησία, αίρεση ή σχίσμα. Οι πιστοί, ακόμη κι αν συμφωνούν σε όλα ως προς το δόγμα και την πίστη, αν δεν μνημονεύουν τον ίδιο επίσκοπο είναι χωρισμένοι. Ο Επίσκοπος είναι το σημείο ενότητας, όπου όλα καταλήγουν, όπως καταλήγουν στον Χριστό, του οποίου τύπος είναι ο Επίσκοπος. Φυσικά, ο Επίσκοπος έχει γνήσια τη χειροτονία και υπάρχει απευθείας σύνδεσή του με τους Αγίους Αποστόλους (ένας Απόστολος χειροτόνησε τον τάδε, ο τάδε τον δείνα και ούτω καθεξής φτάνοντας μέχρι κάθε Επίσκοπο της Ορθόδοξης Εκκλησίας) και είναι ενωμένος με την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας και δεν υπάρχει Επίσκοπος που δεν δέχεται ή δεν υπακούει στις αποφάσεις που λαμβάνει η Ιερά Σύνοδος, συνεδριάζοντας εν Αγίω Πνεύματι. Έτσι συγκροτείται η ενότητα της τοπικής Εκκλησίας αλλά και όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών της γης, που δεν αποτελούν διαιρέσεις της μίας Εκκλησίας αλλά τοπικές, αυστηρά ορισμένες στο χώρο, συνάξεις της μίας Εκκλησίας που υπάρχει «προ πάντων των αιώνων».

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
 
Copyright © Κατ' ἄμφω
Blogger Theme by BloggerThemes Design by Diovo.com